rood en blauw
Dat is een van mijn favoriete hashtags. Want ik houd van boksen. En ik houd natuurlijk van boksen fotograferen. Maar sommige evenementen zijn leuker om bij te zijn dan andere. De laatste jaren merk ik toch dat de evenementen waar amateurs boksen (en dan ook de goeie amateurs, de olympische boksers) minder interessant vind. Ik denk dat het de kleuren zijn: dat rood en blauw overal de hele tijd. In de hoek, de handschoenen, shirt, broek en als ik pech heb, ook nog de kap.
Wat ik ook wel eens lastig vind, is dat het een jury sport is en dat ik de beslissing van de jury niet altijd begrijp. En ik niet alleen: ook de trainers van de verliezende partij trekken vaak het eindbesluit in twijfel. Dat laatste is natuurlijk het duidelijkst geweest toen Nouchka wereldkampioen werd. Dat geldt bij zowel prof als amateur.
Mijn voorkeur gaat dus sowieso uit naar prof-gala’s. Meer huid, minder rood en blauw plastic.
Maar wat ik dus ook heel erg leuk vind, zijn de BOXING INFLUENCERS. Hoewel er best wat valt af te dingen op het niveau van de vechters, zie je daar wel wat boksen ook is: een heel erg gecomprimeerde sport. Binnen 3x 1,5 minuut is de wedstrijd gedaan en zijn de boksers gesloopt. Ondanks maanden serieus en hard trainen en gezond leven, is het betreden van dat podium, de ring, zo heftig dat er minder dan 10 minuten voor nodig zijn om alles te geven. En de inzet is zo hoog!! Verliezen is in het boksen heel wat anders dan bij tennis. Niemand nodigt zijn hele entourage uit om te kijken hoe ze een balletje slaan. Winnen resulteert in een ‘high’ en een vorm van euforie die nog weken aanhoudt. WEKEN!! Verliezen gaat gelukkig minder lang mee. Maar doet wel pijn.
Geen rood en blauw
Afijn, ik houd van boksen. En rood en blauw in zwart-wit is al een stuk minder vervelend. #loveboxing
